Patron
Patronka naszej Szkoły, Narcyza Żmichowska (używająca pseudonimu Gabryella) urodziła się 4 marca 1819 roku w Warszawie. Zmarła 25 grudnia 1876 roku w Warszawie. Była powieściopisarką, poetką, pedagogiem i działaczką polityczną. Uważana jest za jedną z prekursorek feminizmu w Polsce.
Urodziła się w niezamożnej rodzinie ziemiańskiej. Jej ojciec, Jan Żmichowski, był pisarzem żupy solnej w Nowym Mieście nad Pilicą. Żmichowska urodziła się w Warszawie, gdyż tam przewieziono jej matkę, która trzy dni po urodzeniu Narcyzy zmarła. Wychowywała się u krewnych na Podlasiu. Uczyła się w pensji Zuzanny Wilczyńskiej, a następnie w Instytucie Guwernantek w Warszawie. W 1838 została guwernantką w rodzinie hrabiów Zamoyskich. W Paryżu, dokąd wyjechała z Zamoyskimi, spotkała swojego brata Erazma, emigranta po powstaniu listopadowym. Jego lewicowe poglądy wywarły znaczny wpływ na Żmichowską. Za namową i pod kierunkiem brata zaczęła gruntowne studia. Jako jedna z pierwszych kobiet uczęszczała na posiedzenia Akademii Francuskiej.
W latach 1842–1845 Żmichowska mieszkała w Rzeczycy, gdzie prowadziła nielegalną szkołę wiejską, a także napisała swoje największe dzieło – „Poganka”.
Narcyza Żmichowska była dydaktykiem i pedagogiem. Opracowała program kształcenia dziewcząt. Uważała, że wiedza potrzebna jest kobietom przede wszystkim po to, aby mogły podejmować w życiu świadome decyzje i mogły wybierać także inne formy działalności społecznej, niż zwyczajowe funkcje żony i matki. Celem nauczania kobiet miało być ich usamodzielnienie, a program cechował nacisk na wyrobienie postawy narodowej i patriotycznej. Uczennice były zachęcane do samodzielnego myślenia, syntezy i wyciągania wniosków. Działalność Żmichowskiej zwróciła uwagę na rolę i znaczenie kształcenia kobiet w społeczeństwie.
Powieści Żmichowskiej podejmowały tematykę społeczną, ukazywały bohaterów wytrwale dążących do wyznaczonego celu.